acz

İnsanların kendilerini mutlu hissetmek için nedenleri vardır. Bu neden beni ilgilendirmez, umursamam da. Sanat olabilir, bilim olabilir, homoseksüel ilişki olabilir, heteroseksüel ilişki olabilir, uyuşturucu olabililir. Örnekler elbette çoğaltılabilir ama zaman kaybetmeden senin de anlayacağın üzere mutlu olunmasını anlayamadığım nedenlerim var onları söylemek istiyorum sabırsızlıkla. Milliyet ve din. Kendini bir topluluğun içinde hissettiği için ya da sürekli bir varlık tarafından izlenip, sınavlara tabi tutulduğu için mutlu olanlar hele bir de bunları sentez yapanlar var; falan ırka mensup olduğu için tanrıya müteşekkir olanlar. Bunda anlamayacak ne var senin anlayabildiğin nedenler birer bağlılık, aitlik hissetme, anlayamadıklarım dediğinde öyle, daha dikkatli bak gerizekalı dersen bana. Ben de sana bunlar tercihindir, vücudunun gereksinimidir derim, diğerleri de elinde olmayan senin asla belirleyemeceğin şeylere kendini adamaktan başka bir şey değildir, moron musun? Derim. Gücenme. Kendini bu kadar aciz hisseden, mutlu olmak için daha doğrusu mutlu olmaktan öte kendini tanımlayabilmek için bu tip şeylere(sözcük dahi bulamadım) ihtiyacı olan türün zayıf örnekleri(bunların içinde bulunan zayıflardan bahsetmiyorum, onları genel olarak zayıf addediyorum) Darwin’e(bilimsellik de kattım gördüğün gibi) göre yok olmalıydı fakat insanlık tarihi görüldüğü kadarıyla bu şekilde geldi ve gidiyor.
Duruma kattığım bilimselliği Charles Darwin ile boş yere yapmadım, onun henüz öğrendiğim bir tanımlamasını sizlerle paylaşmak istediğim için yaptım. Konuyla da çok alakalı değildi. Buraya getirene kadar az da kıvranmadım. Bence bu çabamı takdir etmelisin.
Bilim ve sanat bir kuşun iki kanadı gibidir. Bu iki kanadı kullanabilen toplumlar, uçar ve özgür olurlar. Uçamayanlar tavuk olur.
Tavuk toplum, önüne atılan bir avuç yemi gagalarken arkadan yumurtalarının alındığının farkında bile olmaz! ...